بی گناه پای دار رفت و خندید؛ نمیدانست که بالای دار خواهد رفت !

چاقو دَسته خود را بُرید و محبت خار را گُل نکرد !

همانگونه که دوری، دوستی نیاورد؛ و پول خوشبختی آورد !

انگار دوره ضرب المثل ها به پایان رسیده

یـــعــــنــی مــــــی رســـد روزی کـــه

روی همـیــن صفـحـــه بنــــویســــــم :

" آمــــده کـــه بمــــاند؟... "

آهای ...اینجا آدمی نیست که حوا بخواهد?

قول می دهم اگر سیب مسمومی را گاز زدیم گناهش پای من باشد !

 این تو نیستی که مرا از یاد برده ای

صحبت از فراموشی نیست ، صحبت از لیاقت است !! 

 به فکر گرفتن دستهای منی

بی آنکه بدانی دلم تنهاست

دست هایم که دوتایند.

 ای مــتــرســکـــــ ! آنقدر دست‌هایت را باز نکن

، کسی‌ تو را در آغوش نمی‌‌گیرد

، ایــســتــادگــی هــمــیــشــه تــنــهــایــی‌ مــیــاورد

 دلم لک زده…
برای یک عاشقانه ی آرام…
که مرا بنشانی بر روی پاهایت…
بگذاری گله کنم…
از همه این کابوسهایی…
که چشم ترا دور دیده اند…


 

 اين شعر فوق العاده زيبا متعلق به فروغ فرخزاد هستش كه سالهاي  ساله از كتاب ها و مجموعه سروده هاش حذف شده  و اميدوارم كه هيچ وقت از يادها فراموش نشه اميدوارم از خوندش لذت ببريد من كه خيييلييي دوسش دارم (نظر يادتون نره)